پراکنیدن

«لغت نامه دهخدا»

[پَ کَ دَ] (مص) پراکندن :
بسا مرد لئیما که می بخورد
کریمی بجهان در پراکنید.رودکی.
|| تخلف کردن. سرپیچی کردن :
مرا مرده در خاک مصر آکنید
ز گفتار من هیچ مپراکنید.فردوسی.
و رجوع به پراکندن و درپراکنیدن شود.
پراکنیده.
[پَ کَ دَ / دِ] (ن مف) پراکنده. رجوع به پراکنده شود.