پرسیاوش

«لغت نامه دهخدا»

[پَ رِ وَ / وُ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) پر سیاووش(1). پرِ سیاوشان. نام گیاهی است که خلاشهء آن باریک و سیاه فام و برگ آن سبزرنگ میباشد و بیشتر در گوشه و کنار حوضها میروید. (برهان). و رجوع به پر سیاوشان شود. || شکلی از اشکال فلکی مشتمل بر بیست و نه ستاره بصورت مردی بر پای ایستاده و سر غولی در دست آویخته و آنرا رأس الغول خوانند و کواکب آن در برج ثور است به اتفاق ارباب رصد و در زیجات و کتاب صور کواکب به این معنی پرشاوش نوشته اند. (برهان). این کلمه مصحف برساوس(2) است.
(1) - Capillaira commun. Capillaire noire. Adiantum Capillus Veneris.
(2) - Persee.