«لغت نامه دهخدا»
[اَ بُلْ عَبْ با] (اِخ) خضراوی. احمدبن علی بن احمد نحوی لغوی. وی از مردم باجه بود و بیشتر بلاد اندلس را در طلب علم بپیمود و در جزیره الخضراء اقامت گزید و چندی در اوکش قضا راند و به سال 500 یا 545 ه . ق. درگذشت. (روضات الجنات از بغیه).