پستانک

«لغت نامه دهخدا»

[پِ نَ] (اِ مصغر)(1) ظرفی از بلور یا غیر آن شبیه به پستان که مادران بی شیر، شیر حیوان یا زنی دیگر در آن کرده بدهان طفل نهند. || پستنک. جیلان. سنجد گرگانی. سنجد. غبیراء. غبیده بادام(2). || پستانک تفنگ(3)؛ آهنی سوراخ دار که بر روی انتهای سفلای تفنگ و امثال آن است و چاشنی بر وی نهند که با تصادم شیطانک آتش از آن بر باروت جهد.
.
(فرانسوی)
(1) - Biberon
(2) - Elaeagnus angustifolia Sorbus .(لاتینی)
.
(فرانسوی)
(3) - Chien de fusil