پسی

«لغت نامه دهخدا»

[پَ] (حامص) تأخر. مقابل پیشی. تقدم :
تو بر نصیحت آن پیس جاهل پیشین
شده ستی از شرف مردمی بسوی پسی.
ناصرخسرو.
|| تنگی. نیازمندی : گفت خاموش که در پسی مردن به که حاجت پیش کسی بردن. (گلستان).
- در پسی ماندن؛ در تداول عوام، کامیاب نگردیدن و عقب ماندن.