پشمناک

«لغت نامه دهخدا»

[پَ] (ص مرکب) باپشم. پرپشم. وَبِر. اَوبَر: أذنٌ مهو بره؛ گوش بسیارموی یا پشمناک. بعیرٌ هبر؛ شتر پرگوشت پشمناک. کبش موسب؛ قچقارِ پشمناک. ناقهء هَبِرَه؛ شتر پرگوشت پشمناک. (منتهی الارب).