پلا

«لغت نامه دهخدا»

[پِلْ لا] (اِخ) نام پایتخت قدیم مقدونیه، زادبوم فیلیپوس و اسکندر. سلوکیان سربازان از کارافتادهء مقدونی را بدین جا میفرستادند. گویند آنتی گون سردار اسکندر آن شهر را بساخت و سپس آن را آپاما نامیدند آپاما در دامنهء کوهی بطرف رود اُرُن تِس در میان چمن های حاصلخیز بنا شده بود و اسلحه خانهء سلوکیان بشمار میرفت. اسم این شهر از اسم آپامه دختر سپی تامِن زن ایرانی سلکوس است که در موقع زواج مقدونیها با زنان ایرانی نصیب او گردید و با او سلطنت کرد. (از تاریخ ایران باستان تألیف پیرنیا ج3 ص2111 و 2112 و 2025 و ج2 ص1872). صاحب قاموس الاعلام گوید: شهری قدیم از مقدونیه است در خطهء اماتیا که اسم قدیم آن لودیاس بوده است بر ساحل رود قره آصمق. فیلیپوس پدر اسکندر در اول پایتختش ادسه یعنی وودینه بود و سپس به این شهر منتقل شد. بعض خرابه های این شهر قدیم بر جای است. قصبهء دیگری نیز مقدونیان به این اسم داشتند که امروز بصورت دهکده ای بنام البوجه خوانده میشود - انتهی.