پلاخور

«لغت نامه دهخدا»

[پَ خوَرْ / خُرْ] (اِ) این نام را در درهء چالوس و در کرج و مرزهای فوقانی جنگلهای شمالی ایران و در اراضی خشک و کوهستانی و استپ های کرمانشاه و لرستان و شیراز بگونه ای از شونگ میدهند(1) و آن نام را در درفک به زین دار و هفت کول دهند و در گیلان دقزدانه را پلاخور گویند (گااوبا). و نیز رجوع به زین دار و دقزدانه شود.
(1) - Lonicera. Lonicera arbarea
Rheder.
Lonicera Kurdistanica.
Lonicera mummularifolia.
Lonicera persica. Lonicera xylosteum.