آب افتاده

«لغت نامه دهخدا»

[اُ دَ / دِ] (ن مف مرکب) میوهء نیم رَس. || متاعی در آب دریا یا رود تر شده و رنگ بگردانیده و زیان دیده.

موارد بیشتر