«لغت نامه دهخدا»
[پُ لُغْ غی دَ / دِ] (ن مص) در تداول عامیان، برجسته و از حد طبیعی زیاده بیرون آمده و اکثر در چشم متداول است. بیرون جسته: چشم پلغّیده؛ مایل بسوی بیرون. جاحظ.