ابوالعبیر

«لغت نامه دهخدا»

[اَ بُلْ عَ] (اِخ) عنبر یا عباس. در لغت نامهء اسدی بیت ذیل از این شاعر فارسی برای کلمهء فرکند شاهد آمده است:
نه در وی آدمی را راه رفتن
نه در وی آبها را جوی و فرکند.