«لغت نامه دهخدا»
[اَ بُ ل عَ] (ع اِ مرکب)ابوالعیزار. مرغی است با گردنی نیک دراز که پیوسته در آب باشد و ماهی گیرد. و نام دیگر آن به عربی سبیطر باشد. صاحب منتهی الارب گوید: و یا کرکی است و بگمان ما ابوالعزار و ابوالعیزار و سبیطر چوبینهء قدماست. و امروز در سواحل دریای خزر از این مرغ بسیار باشد.