په

«لغت نامه دهخدا»

[پَهْ] (اِ صوت) کلمهء تعجب است. کلمهء تحسین است بمعنی خوشا و حبذا و آن هنگام تحسین یا حیرت آمیخته بر زبان رانند و مکرر نیز گویند و آن بدل وَه است. (آنندراج). آفرین. به. کلمه ای که در هنگام شگفتی گویند؛ په په. به به. رجوع به په په شود. ||آوائی که از دهان برآرند با دم زدن: کوه، کیه؛ په گفتن کسی را تا بوی دهن او معلوم شود. (منتهی الارب). کهوب؛ په کردن مست بر روی کسی. (منتهی الارب).