پیاله نوش

«لغت نامه دهخدا»

[لَ / لِ] (نف مرکب) پیاله پیما. باده خوار. شرابخوار:
در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش
حافظ قرابه کش شد و مفتی پیاله نوش.
حافظ.
ط پیاله نوشی.
[لَ / لِ] (حامص مرکب)عمل پیاله نوش. شرابخواری. باده کشی. باده پیمائی.