پیتاکوس

«لغت نامه دهخدا»

[کُسْ] (اِخ)(1) یکی از حکمای سبعهء(2) یونان باستان. وی در سال 650 ق . م. پیش از میلاد در جزیرهء می تی لن تولد یافت و در 579 درگذشت. پیتاکوس خطابه ای چند دربارهء قوانین داشته است که اکنون در دست نیست. (ترجمهء تمدن قدیم فوستل دو کولانژ ص467).
صاحب قاموس الاعلام ترکی آرد: از حکمای سبعهء معروف یونان قدیم است. وی بسال 650 ق.م. در مدللی متولد شد و بسال 579 وفات یافت و برای طرد و منکوب ساختن غاصبان ادارهء میهن خویش اتحادی منعقد ساخت. در موقع کشمکش با فرینون از سرداران آتن این عهدنامه را بپارچهء سفیدی پیچیده زیر سپر خود نگاهداشته بود و در نتیجه بفیروزی نایل گردید. هموطنانش وی را بسر کار آوردند و بتشکیل یک ادارهء حکیمانه موفق شد. نظامات و قوانینی بسیار خوب وضع و آنگاه که کناره گیری کرد مقداری اراضی به وی دادند مختصری برداشت و بقیه را باز پس داد. امثالی حکیمانه از وی نقل کرده اند. (قاموس الاعلام ترکی).
(1) - Pittacos.
(2) - Les sept sages.