پی جوب

«لغت نامه دهخدا»

[پَ / پِ] (اِ مرکب) (از: پی بمعنی دنبال + جوب، مصحف جوی، نهر آب) قسمی سفیدار، و در منجیل و خوار و دامغان بدین نام مشهور است. پده. پی آب(1).
.
(فرانسوی)
(1) - Populus euphratica