پیداوسی

«لغت نامه دهخدا»

[وَ / وِ] (اِ) درمی که در زمان کیان رایج بوده، و هر درمی به پنج دینار خرج میشده است. (برهان) :
هزار و صد و شصت قنطار بود
درم بد کزو پنج دینار بود
که بر پهلوی موبد پارسی
همی نام بردش به پیداوسی.فردوسی.
نخستین صد و شصت پیداوسی
که پیداوسی خواندش پارسی.فردوسی.
پراکنده افکنده پیداوسی
همه چرم پیداوسی پارسی.فردوسی.