پیرایه گر

«لغت نامه دهخدا»

[را یَ / یِ گَ] (ص مرکب)پیراینده. آنکه بپیراید. آنکه پیرایه کند :
پیرایه گر پرندپوشان
سرمایه ده شکرفروشان.نظامی.
متحلی. پیرایه کننده.