پیر چهل ساله

«لغت نامه دهخدا»

[رِ چِ هِ لَ / لِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) کنایه از عقل است. (برهان). کنایه از قوت عاقله که در عمر چهل سالگی تمام و کامل میشود. || فیروزه. (برهان) (مجموعهء مترادفات ص145). || فرشته. (برهان). مَلَک. (انجمن آرا). || (اِخ) کنایه از جبرئیل. (غیاث). || آدم علیه السلام. (برهان).