پیر طریقت

«لغت نامه دهخدا»

[رِ طَ قَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) (1) مراد. مرشد. شیخ. پیر. شیخِ ارشاد. قطب :
جوابش داد آن پیر طریقت
که ده چیز است در معنی حقیقت.عطار.
طاقت جور زبانها نیاورد و شکایت پیش پیر طریقت برد. (گلستان).
.
(فرانسوی)
(1) - Chef des Mystique