پیر و جوان

«لغت نامه دهخدا»

[رُ جَ] (ترکیب عطفی، اِ مرکب) قاطبهً. شیخ و شاب. همه. همگان :
همه مرگرائیم پیر و جوان
که مرگست چون شیر و ما آهوان.فردوسی.
چنان لشکر گشن و دو پهلوان
هزیمت گرفتند پیر و جوان.فردوسی.