پیسیدیه

«لغت نامه دهخدا»

[دیَ] (اِخ)(1) یکی از توابع آسیای صغیر واقع در شمال پمفیلیه و از شهرهای آن یکی انطاکیه است. و برای تمیز میان این انطاکیه و انطاکیهء سوریه این را انطاکیهء پیسیدیه گفتندی. (قاموس کتاب مقدس). و رجوع به ایران باستان شود. صاحب قاموس الاعلام ترکی آرد: پیسیدیا، نام خطهء قدیم به آناطولی که از سوی شرق بخطهء ایسوریا و کیلیکیا، و از جانب جنوب بخطهء پامفیلیا و از طرف مغرب بخطهء لیکیا و از جهت شمال بخطهء فریجیا محاط و محدود میباشد. اراضی آن کوهستانی و اهالیش جسور و سلحشور بوده اند و نه ایرانیان و نه مقدونیان هیچکدام تسلط کامل بر اینان پیدا نکرده بودند اما بالاخره زیر دست رومیان شدند و در این دوره ابتدا جزو پامفیلیا بود و سپس به شکل یک ایالت جداگانه درآمد و آق شهر که به آنطیوخیا معروفیت داشته است مرکز وی شد. (منتهی الارب).
(1) - Pisidie.