«لغت نامه دهخدا»
[اَ بُلْ فَ] (اِخ) گیلانی. ابن عبدالرزاق. طبیب و شاعری از مردم گیلان. وی در سال 983 ه . ق. بهندوستان شد و به خدمت اکبرشاه بابری پیوست و تقرب یافت و در سنهء 997 ه . ق. آنگاه که اکبرشاه بکابل آمد با وی بود و هم بکابل وفات یافت. از اوست: چو نیم مرده چراغی ست آتشین جانم که در هوای تو در رهگذار باد صباست.