تازه سکه

«لغت نامه دهخدا»

[زَ / زِ سِکْ کَ / کِ] (ص مرکب) زری که بتازگی سکه زده باشند، و آنرا در هندوستان سکهء عالی خوانند. (آنندراج). جدیدالضرب. (ناظم الاطباء). نقره یا طلا که تازه سکه زده باشند. مجازاً، نو. تازه :
هزار بوسه ازو تازه سکه میخواهد
چها که نیست بخاطر گدای خط ترا؟
وحید (از آنندراج).
صد بوسهء نقد تازه سکه
خواهم ز لب تو وام کردن.؟ (از آنندراج).