تاسندگی

«لغت نامه دهخدا»

[سَ دَ / دِ] (حامص)(1) صفت تاسنده. رجوع به تاس و تاسا و تاسه و تاسیدن و تاسانیدن و تاسائیدن شود.
(1) - از: تاسنده (تاسندگ) + ی (حاصل مصدر).