«لغت نامه دهخدا»
[قُ / تاقْ قُ] (اِ صوت)تاق تاق. تاغ تاغ. آواز برهم خوردن تخته ها و چوبها. ||آواز گشاد تفنگ و توپ از دور، نه به بسیاری و انبوهی.
