تاکوت

«لغت نامه دهخدا»

[کَ] (اِ) تَکوت. تَکّوت. تیکَوْک. بلغت اهل بربر فربیون(1). (دزی ج1 ص 139). در مغرب اقصی بلغت بربر فریبون(2) را نامند و همچنین در مغرب میانه این نام را به دانهء «اثل»(3) دهند که فارسیان آن را «کیزمازک» (گزمازک) گویند. رجوع به «اثل» شود. (از لکلرک ج1 ص302). رجوع به مفردات ابن البیطار ج1 ص12 و کلمهء «اثل» و تاکوب شود.
(1) - Euphorbe.
(2) - Euphorbe.
(3) - Tamarisc.