«لغت نامه دهخدا»
(ص مرکب) کسی که در وقت تکلم بیشتر حرف «ت» را تکلم کند. (ناظم الاطباء). گوینده ای که در سخن گفتن «تا» بسیار آرد : تمتمه؛ سخن «تاناک» یا «میم ناک» گفتن. (منتهی الارب). تمتام؛ گویندهء سخن «تاناک». (منتهی الارب).