تانپلیه

«لغت نامه دهخدا»

[یِ] (اِخ)(1) یا شوالیه های معبد که در سلک نظامیان مذهبی بودند و بسال 1118 م. اساس این جمعیت پایه گذاری شد و اعضاء این جمعیت اختصاصاً خود را در فلسطین مشخص می ساختند، آنان ثروت سرشاری به دست آوردند و در زمرهء بانکداران پاپ و شاهزادگان درآمدند. «فیلیپ لُ بل»(2)خواست که ثروت و نفوذ آنان را پایمال کند از این روی به دنبال دادخواهی و تظلمی که از آنان شده بود، «ژاک دو مولای» فرماندهء بزرگ آنان و تمام شوالیه های این فرقه را که در فرانسه بودند، توقیف کرد و ایشان را بمرگ (به وسیلهء سوزاندن) محکوم ساخت ولی پاپ «کِلِمان پنجم»(3) از پادشاه فرانسه خواست که فرمانش را نقض کند (1312 م.).
(1) - Templiers.
(2) - Philippe le Bel.
(3) - Clemont V.