تاوه گر

«لغت نامه دهخدا»

[وَ / وِ گَ] (ص مرکب) کسی که تاوه سازد. قلاّء. (مهذب الاسماء) (ملخص اللغات حسن خطیب).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر