«لغت نامه دهخدا»
[تَءْ لَنْ] (ع ق) بعنوان تأمیل. از روی امیدداری : رسل بجانب رکن الدین بشیراً و نذیراً تأمی و تحذیراً، متواتر فرمود. (جهانگشای جوینی). رجوع به تأمیل شود.