تئودور اول لاسکاریس

«لغت نامه دهخدا»

[تِ ءُ دُ رِ اَوْوَ لِ] (اِخ)(1) امپراتور «نیسهء» یونان (اناطولی) و داماد امپراتور الکسیس سوم بود. (1204-1222 م.). وی پس از آنکه قسطنطنیه بوسیلهء لاتینی ها اشغال شد به «بی تی نی»(2) پناه برد و کسی از وی خبر نداشت تا آنکه امپراطور «بودوین»(3) بدست بلغارها شکست خورد. بسال 1205 م. وی مجدداً قدرت خود را بدست آورد و در سال 1206 تاج امپراتوری بر سر نهاد و با لاتینی ها جنگید و به یاری دامادش «واتاتزس»(4) نفوذ و قدرتش را تقریباً به تمام آسیای صغیر گسترش داد.
(1) - Theodore 1er Lascaris.
(2) - Bithynie.
(3) - Baudouin.
(4) - Vatatzes.