تبانچیژ

«لغت نامه دهخدا»

[تَ] (اِ) در شعوری (ج 1 ورق 278 الف) آمده: «تبانچیژ بفتح باء موحده و سکون نون و کسر جیم، در فارسی بمعنی گل فزونی (؟) است. بنقل فرهنگ نعمه الله». در فرهنگ نعمه الله (دو نسخهء خطی کتابخانهء لغت نامه) این کلمه بهمین معنی تبانجیر ضبط شده است. رجوع به تبانجیر شود.