«لغت نامه دهخدا»
[اَ بُلْ فَ] (اِخ) عثمان بن احمد الهروی. صاحب لباب ذکر او آورده و رباعیهای ذیل را بدو نسبت کرده است: معشوقه که عمرش چو غمم باد دراز امروز تلطفی دگر کرد آغاز بر چشم من افکند دمی چشم و برفت یعنی که نکوئی کن و در آب انداز. دی گفتمش ای گشته دل از مهر تو خون بر سیب تو چیست نقطهء غالیه گون گفتا ز لطافتی که در سیب من است آن دانه بود که مینماید ز درون.