تبریزیان

«لغت نامه دهخدا»

[تَ] (اِ) جِ تبریزی. مردم تبریز. آنانکه از تبریزند :
شمس مگو مفخر تبریزیان
هر که بمرد از دو جهان او نمرد.مولوی.
رجوع به تبریز شود.