«لغت نامه دهخدا»
[تَ بِ غَشْ ش] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) الحمی الغشیه. و آن تبی است که هنگام شروع آن غش آید. (بحر الجواهر). رجوع به تب و دیگر ترکیب های آن شود.
