«لغت نامه دهخدا»
[تَ بَ تُ] (ع مص) گشاده شدن در سخن است که گویا دشنام و بد میگوید در سخن یا آن کسی که پیچیده است زبان او. (شرح قاموس) (از اقرب الموارد) (قطر المحیط).(1) || دعوی زیرکی کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || خود پسندیدن. اعجاب بنفس. (ذیل اقرب الموارد از لسان العرب). || تصلف. (ذیل اقرب الموارد ایضاً). (1) - در منتهی الارب و ناظم الاطباء: زبان آوری و تیززبانی کردن.