«لغت نامه دهخدا»
[تُ بَ] (اِخ) نام ابوحمیربن عامر حمیری پسر زن کعب احبار. (منتهی الارب). صاحب اصابه در قسم مخضرمین گفته است: وی زمان جاهلیت را درک کرده است و خلیفه وی را در طبقهء نخستین از اهل شام یاد کرده و ابوبکر بغدادی او را در طبقهء علیا از اهل حمص که پس از صحابه بوده اند آورده و گفته است: پیغمبر (ص) بر او اسلام عرضه کرد و وی اسلام نیاورد تا پیامبر درگذشت آنگاه در زمان خلافت ابوبکر اسلام آورد و ابن یونس گوید: وی بسال 101 ه . ق. در اسکندریه درگذشت. (حسن المحاضره فی اخبار مصر و القاهره ج 1 ص82).