تپومورت

«لغت نامه دهخدا»

[تَ](1) نام بنات النعش در «دَتُّ» نزد هندوان. یازدهمین «مننتر». (ماللهند ص 197). رجوع به مننتر شود.
.(سانسکریت)
(1) - tapomurti