تتری

«لغت نامه دهخدا»

[تَ تَ] (ص نسبی، اِ)(1) منسوب به تتر را گویند. (فرهنگ جهانگیری). منسوب به تتر باشد که ولایت تتار است. (برهان). منسوب به تتر که مخفف تاتار است و آن ملکی است از ترکستان که ساکنان آنجا در سابق کافر بودند. (غیاث اللغات) (آنندراج). تتری منسوب به تتر و تاتار و تتار. (از فرهنگ رشیدی). منسوب به تتر یعنی تاتار. (ناظم الاطباء) :
تتری گر کشد مخنث را
تتری را دگر نباید کشت.(گلستان).
گویند که دوش شحنگان تتری
دزدی بگرفتند بصد حیله گری.سعدی.
رجوع به تاتار و تتار و تتر شود.
(1) - از «تتر» (اسم) + «ی» (علامت نسبت).