«لغت نامه دهخدا»
[اَ بُ فَ لِ خُ تْ تَ](اِخ) محمد بن حسن. یکی از مشایخ صوفیه. از مردم ختل ماوراءالنهر. او بقرن چهارم در خراسان معروف بود و آنگاه به شام هجرت کرد و در بیت الجبرین ساکن شد و گاهی بکوه لکام از نواحی جبل لبنان میرفت. در نفحات الانس شرح حالات او آمده است و تاریخ وفات او مذکور نیست.