«لغت نامه دهخدا»
[تِ تِ پِ تِ اُ دَ] (مص مرکب) تته پته کردن. از نادانی یا ترس بیان مقصود را بخوبی نتوانستن. تت و پت کردن. رجوع به تت و پت و تته و پته و دیگر ترکیبهای آن دو شود.