«لغت نامه دهخدا»
[اَ بُلْ فَ] (اِخ) ابن شیخ مبارک متخلص به فیضی (954 - 1011 ه . ق.). برادر ابوالفضل ناگری. او را به زبان فارسی اشعاری است بشیوهء هندیان و منظومهء افسانهء نل و دمن و تفسیر سواطع الالهام (1002) از اوست و در این تفسیر همهء آیات قرآنیه را با کلماتی مرکب از حروف مهمله ترجمه کرده است و نسخه ای از آن در کتابخانهء نگارنده هست. و وی در واقعهء برادر خود بقتل رسید. رجوع به ابوالفضل ناگری شود.