تجرمز

«لغت نامه دهخدا»

[تَ جَ مُ] (ع مص) فراهم آمدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جمع شدن. (آنندراج). || افتادن بر چیزی. (اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). افتادن چیزی بر کسی. (آنندراج). || گذشتن و سپری شدن شب. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (ناظم الاطباء). رفتن شب. (آنندراج): لما رایت اللیل تجرمز. (اقرب الموارد).