تجله

«لغت نامه دهخدا»

[تَ جِلْ لَ] (ع حامص) بزرگی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (قطر المحیط). || فعله من تجلتک؛ کرد آن را از بهر تو. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر