«لغت نامه دهخدا»
[تَ] (ع مص) به خشم آوردن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). به غضب آوردن کسی را. (قطر المحیط) (اقرب الموارد). || تکلیف. (تاج المصادر بیهقی). || آزار رسانیدن کسی را. || شرمنده گردانیدن کسی را. (اقرب الموارد) (قطر المحیط).