ابوالقاسم

«لغت نامه دهخدا»

[اَ بُلْ سِ] (اِخ) ابن قدامه. مجدالدین علی بن جعفربن حسین بن قدامهء موسوی. از بزرگان نشابور بود و او را رئیس خراسان میگفتند و سلطان سنجر او را برادر میخواند و ادیب صابر را در مدح وی قصائدیست:
سیدالسادات مجدالدین ابوالقاسم علی
کز علو چرخ است و از دل ماه وز دین آفتاب.
و در تذکرهء دولتشاه بنقل مجالس المؤمنین کنیت او ابوجعفر آمده است. رجوع به تذکرهء دولتشاه و مجمع الفصحاء و مجالس المؤمنین شود.