ابوالقاسم

«لغت نامه دهخدا»

[اَ بُلْ سِ] (اِخ) هبه اللهبن فضل بن قطان. شاعر. معروف به ابن قطّان بغدادی. یکی از شعرا و نیز در طب و کحالی صاحب ید طولی بوده است و با شاعری حیص بیص نام مهاجات و ماجراها دارد و نیز مهاجاتی با ابن تلمیذ طبیب مشهور. مولد و منشأ او بغداد است و قطعهء ذیل از اوست:
یا من هجرت فلاتبالی
هل ترجع دوله الوصال
ما اطمع یا عذاب قلبی
ان ینعم فی هواک بالی.
و رجوع به ابن قطان ابوالقاسم... و رجوع به هبه الله... شود.