«لغت نامه دهخدا»
[اَ بُلْ مَ وا] (ع ص مرکب، اِ مرکب) مرد خداوند خانه. (المزهر) (دهار). مرد میزبان. (مهذب الاسماء). ابوالمنزل. صاحبخانه. خانه خدا. مهماندار. || مهمان. (منتهی الارب). || مرد بسیارضیافت. مهماندوست. (المرصّع). و چون خداوند خانه زن بود او را امّالمثوی خوانند.