آذان القاضی

«لغت نامه دهخدا»

[نُلْ] (ع اِ مرکب)اُذُن القاضی. سره الارض. آذان القسیس. در الجزایر بدان اذن الشیخ گویند. و لاتینی آن قوطولیدون(1) است، بگفتهء بعضی نوعی از حی العالم است.
(1) - Cotyledon.